Posted in Hayata Dair, Kültür-Sanat, İnsana Dair, tagged algı, anlama, anlaşma, dış dünyayı anlamlandırma, insan, insan ilişkileri, insanı anlamak on 20 Mayıs 2018| Leave a Comment »
İnsanın bir şeye vukûfunun derecesi, o şeyi ne kadar kuşatıcı bir şekilde ve yanıltıcı etkilerden arınmış olarak ‘gördüğüne’ bağlıdır. Ve tabii bu ifadede ‘görmek’ sadece göze atfedilen bir algılama olarak değil bütün duyu ve algılama imkanları ile (his ve duyuş dahil) farketme, değerlendirme, teşhis ve tesbit etme süreci anlamında kullanılmıştır.
Şöyle bir modelleme yapalım: (daha&helliip;)
Posted in Toplum-Siyaset, İnsana Dair, tagged algı yanılması, davranış, iletişim, insan, internet, sosyal medya, toplum on 12 Mart 2016| Leave a Comment »
Bir yere koştuğu yok. O kendi mecrasında, -büyük ölçüde- dizginlerini elinde tutanların öngördüğü istikamet ve hızda gideceği yere gidiyor. Zannımca soruyu şu şekilde sormak daha faydalı: Biz o vasatta nereye koşuyoruz?
Bu sorunun cevabı, internetin ve sonrasında sosyal medyanın hayatımızın bir parçası haline gelmesinden itibaren konuya ilgi duyan kesimlerce tartışılıyor. Ekran karşısında uzun zaman geçirenlerin kas-kemik yapısındaki bozulmalardan, ruhi ve sosyal tahribatlara kadar bir dizi -bir kısmı kesinleşmiş- muhtemel sorunlar ve çareleri üzerine kafa yoruluyor.
Posted in İnsana Dair, tagged üçaylar, gönül, insan, manevi bahar on 02 Mayıs 2015| Leave a Comment »
“Baharın gülleri açtı / Yine mahzundur bu gönlüm” diye başlar o şarkı. “Yine” denilişinden anlaşılıyor ki, bu sözün sahibi için ilk defa yaşanan bir durum değil bu; yani bir yanda açmış bahar gülleri öte yanda mahzun bir gönül hep tekrar edegelmiş. Dört mevsimden her birinin her insanın nezdindeki yeri farklı farklıdır; herkes kendi meşrebine göre bu dört mevsimden birini dört gözle bekler. Fakat, üzerine söylenen sözlere bakılırsa, baharı iple çekenlerin sayısının galip olduğu kolayca görülür.
Peki öteki baharda durum nasıl? Güller mi açar, mahzun mu oluruz; yoksa o zaman da birbirine zıt denebilecek duygular mı hakim olur?..
Mevsim mevsim gezen, iklim iklim dolaşan; (daha&helliip;)
Posted in Hayata Dair, İnsana Dair, tagged ahenk, eşya, eşyanın tabiatı, hayat, insan, yaşama sanatı on 16 Mart 2015| Leave a Comment »
İnsanlar hakkında genel manada iyi niyet beslesek bile herbirine aynı gözle bakmamız, aynı kefeye koymamız sözkonusu değildir. Gerek her birinin bize olan sıhrî bakımdan (hısımlık) yakınlık derecesine göre, gerek çeşitli vesilelerle sonradan tesis ettiğimiz ünsiyete uygun olarak, irtibat halinde olduğumuz insanların her biri anlam ve değer dünyamızda bir yere karşılık gelir ve o karşılık, o insanlara olan davranışımızın mahiyetini belirler.
Kimi insanlar hayatımızda gelip geçici bir yer işgal ederken, kimileri de onlarsız hayatın anlamsız olduğunu düşündürecek kadar ‘bizden biri’dir. Gelip geçici olanlar, her an her yerde karşımıza çıkabilir ve her an yerde izlerini kaybettirebilirler. (daha&helliip;)
Posted in Hayata Dair, İnsana Dair, tagged arı, çiçek, bal, insan, mutluluk on 14 Şubat 2015| Leave a Comment »
İnsan insanın kurdudur (homo homini lupus) diye bilinen meşhur bir söz vardır. Doğru mudur eğri midir, o konuda birşey demiyeceğim ama daha başka bir şey söyleyeceğim: İnsan insanın hem arısı hem çiçeğidir. Yani âdemoğulları olarak herbirimiz kah arı olur çiçek peşinde koşarız, kah bir çiçek olur arı yolu gözleriz. Hiç olmazsa bir kısmı böyledir. Bir de çiçekle balla işi olmayanlar var.. Onları Yunus’a havale edelim;
Ne demişti Yunus Emre;
“Görmez misin sen arıyı her bir çiçekten bal ider / Sinek ile pervânenin yuvasında bal olmaya”.
Bu deyiş sanki benim sözümü boşa çıkarır gibi görünüyorsa da öyle değil. (daha&helliip;)
Posted in Kültür-Sanat, Uncategorized, İnsana Dair, tagged insan, yeni yıl, zaman, zaman kavramı on 27 Aralık 2014| Leave a Comment »
Başlayan her şey bir gün biter. Ve doğan her canlı bir gün ölür.. İşte güneş; gözümüzün önünde hergün ölüp ölüp diriliyor. İşte bizzat kendimiz; her gece yeniden ölüp her sabah yeniden dünyaya gözümüzü açmıyor muyuz!. Şu var ki, bu dirilip ölmelerin bir seferinde, bir daha “marş basmayacak”. Zaman duracak.. Bizim için de öyle, güneş için de, her varlık için de..
Şair buyurmuş ki;
“O mâhîler ki deryâ içredir deryâyı bilmezler – (Hayâlî Bey)”
Yani; (daha&helliip;)
Posted in Hatıra, Hayata Dair, İnsana Dair, tagged hatıra, insan on 02 Mart 2014| Leave a Comment »
Mendilden biraz büyük bir pencere.. Toprak damlı yerden yapma evin üç odasından birinde sofaya bakar. Adı pencere de olsa ömrü boyunca bir kere bile güneşle gözgöze gelmemiş.. Pencerenin baktığı sofanın üstünü örten damla, avlunun bir kenarına sıralanmış leylak ve incir ağacı yüzünden ancak sağdan soldan yansıyan ışıkla güneşin varlığından haberdar olabiliyor. Günışığının ‘suyunun suyundan’ kapabildiği ölçüde bir avuç da odaya boşaltıyor..
Pencerenin hemen yanında, duvara asılı ve oldukça sade bir camekanın içinde bir çalar saat vardır. Her akşam ezanında kurulur, ve günün kısalmasına-uzamasına göre birkaç dakikalık düzeltme ile yeniden saat beş’e ayarlanır. O yıllar, henüz büyük ölçüde, günün akşam ezanı ile bittiği ve yeniden başladığı yıllardı. Saate el sürmeye yalnızca dedem yetkili olsa da tik-tak’ları ve gösterdiği vakitler herkese açıktı.. (daha&helliip;)
